Pory roku

Pory roku wynikają z faktu, że oś obrotu Ziemi jest nachylona pod kątem 66o34' względem płaszczyzny ruchu naszej planety wokół Słońca oraz, że zachowuje stale ten sam kierunek w przestrzeni (kierunek osi obrotu Ziemi stale wskazuje okolice Gwiazdy Polarnej).
 
Wspomniane nachylenie osi obrotu i zachowanie stałego kierunku w przestrzeni sprawia, że w ciągu roku Ziemia zwraca się do Słońca na przemian bardziej stroną północną i bardziej stroną południową.
Nieco upraszczając, w okresie jesienno-zimowym na półkuli północnej dni są krótsze, a przy tym promienie słoneczne padają bardziej skośnie, wskutek czego do danego fragmentu powierzchni Ziemi dociera mniej energii słonecznej. To sprzyja obniżaniu się średniej temperatury powietrza. (W okresie wiosenno-letnim jest odwrotnie). Około 22 grudnia oś obrotu Ziemi jest tak ustawiona, że Słońce oświetla rejony południowego bieguna Ziemi  (Antarktydę), podczas gdy okolice bieguna południowego pozostają w cieniu. Po upływie sześciu miesięcy, około 22 czerwca, Słońce oświetla obszary w pobliżu bieguna północnego, natomiast rejon bieguna południowego zostaje w cieniu.

Dzień 22 grudnia jest początkiem kalendarzowej zimy na półkuli północnej i zarazem początkiem kalendarzowego lata na półkuli południowej.  Natomiast dzień 22 czerwca jest początkiem lata na półkuli północnej i początkiem zimy na półkuli południowej. W dniach 21 marca oraz 23 września promienie słoneczne padają prostopadle na równik. W tych dniach oś obrotu Ziemi jest tak ustawiona względem Słońca, że oświetla ono równomiernie obie półkule. Dzień 21 marca na półkuli północnej jest początkiem kalendarzowej wiosny, zaś dzień 23 września początkiem kalendarzowej jesieni (dla półkuli południowe – odwrotnie).
Źródło:
“Fizyka i astronomia dla każdego” pod redakcja Barbary Saganowskiej